Kortsluiting, Kaasjes & Chaos
Mijn eerste echte RUNWAY letter, come run with me!
Hey y’all,
Nou, mijn eerste echte RUNWAY-letter! Let’s run together… That’s always better. Ik ben hier voor jullie, om alles te delen waar een vrouw behoefte aan heeft: van DE fashion tip tot de grootste struggle, en eerlijke uitspraken over het leven. Want wat op Instagram alleen maar rozengeur en wodka lime lijkt, is hier wel anders.
Heel eerlijk, mijn hoofd staat altijd aan. De leukste, maar ook de gekste gedachten komen voorbij. Goede voornemens, zoals wandelen, kunnen bij mij al snel doorslaan in een soort dwangneurose, waarin 10k stappen een must worden. Dit resulteert weer in extreem vroeg opstaan, omdat ik toch niet kan slapen… Zodat die stappen er alvast in zitten…. Ik zou in staat zijn om het snel op te schalen naar 15k stappen, omdat die 10k toch niet genoeg lijken….
Strolling in Paris wearing: Le Monde Béryl flats, jeans, de jeans die ik draag is helaas uitverkocht maar deze is ook te gek van R13, leopard jacket van R13, & sokken van Royalty Paris
Meer, beter, meer, beter. En dat wil niet zeggen dat het te maken heeft met financieel succes, maar wel met een soort bewijsdrang naar mezelf en de wereld. Waar die vandaan komt? Geen enkel idee, maar wellicht komt dat nog eens daarboven in de zoektocht naar mezelf…daarover dan later meer :-)
Het spiegelkunstje dat ik dagelijks doe voor jullie zal ergens gezien worden als een vorm van aandacht vragen, en dat is het misschien ook wel. Want ja, wie vindt het nou niet leuk om positieve aandacht te krijgen? Maar ik doe het ook omdat ik heel graag met jullie wil delen waar ik blij van word… en ook waar ik minder blij mee ben. Want delen is vermenigvuldigen, toch!?
Waar ik minder goed in ben, is complimenten ontvangen. Ik vind het heel lastig om mee om te gaan, word er verlegen van en vind mezelf altijd wel een verbetering waard… Ik ben kritisch op mezelf, mijn kids en manlief, want het kan altijd NOG beter.
Ik kan ze daarom zelf ook heel moeilijk geven, omdat ik dan denk dat mensen minder hard hun best gaan doen. Natuurlijk een superduffe gedachte, want je bereikt natuurlijk het tegenovergestelde… Dus, working on that.
Wat ik ook heb, is dat als ik bijvoorbeeld een heel lekker nummer draai in de auto, ik een soort euforisch gevoel over me heen krijg waardoor ik denk dat ik de hele wereld aan kan en dat ik over het circuit van Zandvoort aan het rijden ben met de daarbij behorende snelheden…. Mocht ik op dat moment een licht conflict hebben met de partner krijg ik op dat soort momenten ook de dikke bepaalde vinger feelings of verdrink in mezelf in tranen van zelfmedelijden…. Amanda Marshall (Beautiful Goodbye) to the rescue….
What else! Ik ben enorm perfectionistisch als het gaat om alles. Dus als mensen op visite komen en ik zorg ervoor dat alles er helemaal gezellig uitziet… Kaasplank uiteraard, leuk gedekte tafel, kaarsjes aan, helemaal ready to rumble, dat dan bijvoorbeeld mijn kind een stuk kaas van die kaasplank eet en voor mijn gevoel de gehele esthetiek naar de haaien is, krijg ik dus serieuze kortsluiting in mijn hoofd. ERROR.
Nou ja, een beetje van dat soort dingen…
Daarnaast heb ik best wel een goed gevoel voor mode, al zeg ik het zelf… Ik doe de inkoop al meer dan 15 jaar op basis van nattevingerwerk. Ik weet niet hoeveel broeken, truien of jassen ik heb; ik koop gewoon wat ik mooi vind. En elk seizoen vallen de puzzelstukjes weer in elkaar. Tegenwoordig moet ik wel iets beter op de cijfers letten, anders krijgen we stresssituaties waarbij de voorraad niet meer in het magazijn past (meerdere malen voorgekomen).
Dan de eeuwige food, wine en alles wat lekker is struggle. Die heb ik sinds mijn veertigste levensjaar losgelaten. Ik negeer de spiegel en probeer gewoon blij te zijn met mezelf. Word ook echt moe van al dat geprietpraat over lijnen en zo… Begrijp me niet verkeerd, ook ik was zo’n prietprater, en af en toe betrap ik mezelf erop bijna weer in die val te trappen, maar waar gaat het over? Zoveel ellende en ziekte in de wereld, we mogen blij zijn dat we gezond zijn, toch?
En nu zul je misschien denken: ja, jij hebt makkelijk lullen… Neeeee, ik heb niet makkelijk lullen. Ik ben heel actief, zit nooit stil, wandel de benen onder mijn lijf uit, sport minimaal twee keer op de sportschool, twee keer poweryoga en af en toe ook nog hardlopen… Dus neee, ik heb echt niet makkelijk praten, ik heb ook geen perfect lijf, word ook echt dik van koolhydraten maar vind ze echt veel te lekker.
Sommige mensen hebben geluk, goede genen of eten niks. En wat is ieders schoonheidsideaal? Ik denk dat je altijd wilt zijn wat je absoluut niet bent. Ik hou bijvoorbeeld echt van Kate Moss-skinny, weleens geprobeerd, maar dat resulteerde in een eetstoornis en alles wat daarbij komt kijken. Niet doen dus. Maar het is lastig om jezelf te accepteren, vooral met alle schoonheidsidealen die je om de oren vliegen. Want de socials zorgen ervoor dat we wekelijks moeten wisselen van schoonheidsideaal, en dat maakt de wereld soms heel onhandig.
Toch zal ik proberen alle struggles waar ik tegenaan liep met jullie te delen, zodat ik jullie daarvoor kan behoeden. Alle vragen zijn welkom, ik hou ervan als ik mensen kan helpen, verbinden, of whatever you like to call it.
Nou jeetje, lullen kan ze wel, hè, die meid… Het leven is een groot spel, met heel veel uitdagingen, heel veel geluksmomenten en ook de nodige dieptepunten. Maar diepe dalen maken hoge pieken, en vice versa. Ik heb zin om jullie mee te nemen in alles wat ik wil delen… want er is veel. Het is leuk, soms minder leuk, maar we doen het gewoon. We zijn gezond, we hebben een fijn thuis, twee prachtige kids en een superleuke vent!
BYLOTTE Studios ligt in de winkel en kan nu online besteld worden. Pinch me!! Na jarenlang research is het moment nu echt daar: mijn eigen collectie!
Leuk feitje: we hebben de items naar allerlei girl crushes genoemd, omdat wij vinden dat je deze iconen in je kast moet hebben. Wel zit er een mannelijke crush tussen…. De Harvey blazer, vernoemd naar mijn leukste, kleinste man! :)
Are you ready to meet your new fashion crush?!
Even terugkomend op die ERROR met de kaasplank, dat heb ik dus met veel. Waar het vandaan komt, weet ik niet. Misschien een vorm van bewijsdrang? Dat alles in mijn leven er esthetisch verantwoord uit moet zien. Want waarvoor doe je het anders? Maar eigenlijk doe ik het voor mezelf. Een sfeer creëren…
Ik ben een gevoelsmens, gevoelig voor sfeer. Heel moeilijk in woorden uit te drukken natuurlijk. Dynamiek, mega, super belangrijk. Je kan een knappe kaasplank hebben, maar met het juiste muziekje en een bijpassende wijn of champie wordt het nog een heel stuk beter.
Niet dat ik geen gezellige avond heb als er geen kaasplank staat en de perfecte wijn wordt geschonken. Ik ga ook extreem goed op Kips leverworst en een pak goedkope wijn, of een biertje en een bak chips (liefst wel de groene Croky).
Maaaaar… als ik ergens thuis kom, zoals mensen ook bij mij thuis komen, vind ik het toch net wat lekkerder als zij ook hun best hebben gedaan. Of is dat verwend? #ERROR
Anyways, hieronder even op een rijtje waar je me blij mee kan maken als het gaat om een borrelplank. Van mooie chipsschaaltjes en servetten (van Zara tot Soho Home) tot mijn favo wijn. Ik zal ook elke maand een favo kaasje uitlichten, maar mijn ultieme lievelings is gatenkaas… Met een dip van sriracha en pistachenoten on the side (van de Olienoot), met extra zout en héél veel olie.
Ja, in principe vind ik van alles het allerslechtste het lekkerst… #ERROR
Wat betreft biertjes ga ik goed op Eiwitjes, Desperado of Noam bier (die laatste krijgt esthetisch gezien tien punten). Want eerlijk? Ik vind bierflesjes gewoon lelijk… Vooral als al mijn mooi aangeklede statafels er vol mee staan. #ERROR
Chips? De groene van Croky, want zonder chips geen bier. Het liefst daarbij een sigaretje, maar daar ben ik mee gestopt… Error voor de kids. (Mis het wel, mijn rock-’n-rollvleugels vliegen steeds verder weg.) #ERROR
Champie? Ik vind Ruinart Blanc de Blanc echt de bom, maar ik wil geen etiketdrinker worden. Dus een goed alternatief, de helft van de prijs en minstens zo lekker…
Wijn? Ik hou van vol, romig, boter, houtgelagerd… Ja, zo een waarvan je na drie glazen achterover valt of mijn alter ego genaamd “Nigel” naar boven komt en dat wil je echt niet…. #ERROR Daarover gesproken heb ik nog wat schaamteloze verhalen te vertellen. Later meer.
En rood? Moet zacht zijn, niet te zwaar, Italiaans knap, zoals de mannen daar. Een Amarone Valpolicella Ripasso… teringduur #ERROR maar echt the best. En wellicht een kans dat het dan bij één fles blijft. Alternatief? Gewone Valpo Ripasso.
Dit was hem voor nu…..een abrupt eind…wat hopelijk smaakt naar meer….
Thank me later, alligator.
