De rollercoaster.. Van highs naar lows en weer terug
Worstelen met het moederschap, de skivakantie-inpak-hel, make-up routine and more.
In deze editie van RUNWAY neem ik je mee in een real talk over het moederschap, zonder filter.. Van het missen van de roze wolk tot de chaos van slapeloze nachten en een winkel die tijdens de crisis op omvallen stond. Want eerlijk? Het was pittig.
Maar don’t worry, het blijft niet alleen bij baby talk! Ik deel ook:
Onze nieuwste BYLOTTE studios must-have: The Audrey Scarf
Mijn poolhouse droom
Favo healthy easy diner recept
Mijn dikke vette ERROR van deze week: de skivakantie-inpak-hel
At many request mijn make-up routine!
Come RUN with me!
De rollercoaster. Ook wel het leven genoemd…. De grote vraag, Lotte hoe doe je dat allemaal…. Geen idee jongens, gewoon gaan… Soms vind ik het ook erg veel hoor en heeft mijn omgeving eronder te lijden, maar ik kan heel veel hebben, kan veel doen. Mijn human design is ook zo, voor wat dat waard is…
Mijn kids zijn inmiddels groter natuurlijk en ik kan ze wat meer loslaten. Maar vroeger had ik altijd een schuldgevoel, was het niet naar mijn kids dan was het naar mijn werk, want ik kon niet op twee plekken tegelijk zijn en als ik het ene aan het doen was, voelde ik me schuldig naar het andere en andersom.
Je hebt ook verschillende soorten moeders, en ik ben geen moeder-moeder, geen baby-moeder, had geen roze wolk, vond het best wel pittig en frustrerend en mega vermoeiend. Heb niet het geduld om eindeloos te knutselen of wandelen of alles in de wereld los te laten en te chillen met een baby of peuter.
Het heeft even geduurd voordat ik dat wilde accepteren, maar het heeft me enorm geholpen dat wel te doen. Het moederschap wordt vaak in een hokje geplaatst, het begint eigenlijk met het zwanger zijn, en de regels die de moedermaffia hanteren als je bevallen bent, want borstvoeding is een must en rusten ook, en vooral relaxt blijven, genieten van de roze wolk want ohhh wat gaat de tijd snel…
Nou, ik kan je vertellen, mijn tijd ging niet snel, ik had een k..bevalling want geplande keizersnede, mega veel bloed verloren en dus niks waard. Ik wilde per se borstvoeding geven want dat moest, maar het kwam helemaal niet op gang omdat ik een geplande vervroegde keizersnede had… Daarnaast hakte er een enorme economische crisis in en had de winkel het daar enorm zwaar mee, en je raadt het al, mijn relatie was daardoor ook niet wat het zou moeten zijn….
Uhm, dus ja, hoezo roze wolk… Voor mij was het een mega zware periode, want hoe kan je genieten als alles wat “hoort” niet lukt, je bedrijf op spanning staat, je geen oog dichtdoet, borstontsteking hebt omdat je per se borstvoeding wil geven en je relatie op hoogspanning staat.
Is het gewoon zo dat de goede verhalen beter blijven hangen dan de slechte of durft niemand de waarheid te spreken? Want ja, bij mij was die roze wolk ver te zoeken.
Door dit alles was ik natuurlijk ook wat onrustig in de eerste weken met Lucy, ze huilde veel en ik dacht elke keer dat ze honger had en gaf ik haar dus eten, wat resulteerde in een ontspoord ritme waardoor ik als een zombie achter de kinderwagen door de straat liep, even niet meer wetende wat te doen… De dagen waren lang en alleen, want Niek moest elke ochtend vroeg naar zijn werk. Ik stond er vrij snel elke ochtend alleen voor, erbij zeggende dat ik niet goed alleen kon zijn… Nou ja, dat dus.
Na tien weken huilende Lucy trok ik het niet meer, mede ook doordat mijn lichaam zo slap als een vaatdoek was (2,5 liter bloed verloren tijdens de keizersnede), de stress van de winkel en het voor mijn gevoel falende moederschap, want waarom geen roze wolk en waarom komt er geen melk uit mijn borsten? Ik trok aan de bel. Ik voelde een druk op mijn borst en ik vond het zo zo vervelend voor Lucy dat ik een oplossing wilde (ben erg oplossingsgericht ingesteld).
Thank god voor mijn huisarts, destijds verwees hij ons door naar het ziekenhuis. Daar zouden ze Lucy twee nachtjes houden ter observatie (ik denk stiekem ook om mama bij te laten tanken). Ze keken naar hoe Lucy dronk, ze kreeg een andere soort voeding en na twee dagen kreeg ik een nieuwe Lucy terug. Ze sliep als een os en was het allerliefste babytje ooit, was ze natuurlijk altijd al alleen was ze ontregelt doordat ik dat was…arme kind…
Los daarvan vond ik het nieuwe leven als moeder nog steeds pittig. Maar mijn dagelijkse portie rust deed me goed, ik kon aansterken en werd langzaamaan de oude….. Ik kon mijn werk weer een beetje oppikken en begon mijn oude “aangepaste leven met baby” terug te vinden….
Op de eerste verjaardag van Lucy was ik weer mens, we bouwden een feestje met de kids en vrienden. Ja, je raadt vast wat er daarna gebeurde….
Anyways…. Negen maanden later werd Harvey geboren…. Daarover later meer 🫠
In dat eerste levensjaar van Lucy hield de economische crisis aan, dus het was een stressvolle tijd. Ik probeerde te genieten, maar ondertussen stond de winkel enorm onder financiële druk en moest ik iets bedenken om van die (veel te veel ingekochte) collectie af te komen…
Daar bestond het idee van het event…. Het ging natuurlijk niet alleen bij mij slecht, alle ondernemers hadden het zwaar, dus hoe kon ik ervoor zorgen dat we krachten konden bundelen en samen iets moois neer konden zetten, zodat iedereen weer even onder de radar was….
Zo gezegd, zo gedaan. Ik zocht een locatie, leerde toevallig iemand kennen die dat leuk zou kunnen inrichten voor niks. Mijn vriendin had een supertoffe bagelzaak op Strijp-S, Lonneke Nootenboom was net begonnen met haar bedrijf Style My Day en wilde erbij zijn. We regelden modellen, hadden leuke standjes van andere ondernemers, verkochten kaartjes om de kosten te drukken… Let’s go.
Mega spannend, en nog compleet nieuw, startten we aan dat avontuur. Het was strijden, want in eerste instantie kocht niemand een kaartje. We moesten de mensen echt overtuigen..
De locatie was deels buiten en het zou gaan regenen, dus er moest een dure tent komen en er was geen budget. De gehele collectie die geshowd werd, werd ook meegenomen naar de locatie… We hadden twee winkels, dus op beide locaties moesten de avond nadat we op zaterdag dichtgingen nog alle sets worden gemaakt…
Het was een struggle, geloof me, maar ook een enorme verbinder… Zowel voor personeel als naar de klant als naar de medeondernemer…. Samen gingen we de crisis aan…
In mijn volgende Substacks zal ik verder inzoomen op al deze fases in ons leven waarin ik uitleg hoe om te gaan met het ondernemerschap in combinatie met moederschap, werk, partner, sport, sociaal leven etc. etc.
Jongens, dit is echt te cool. Samen met Studio & Space en L’Agency, ons PR-bureau, ben ik bezig met iets next level… Een heerlijke nieuwe tuin met pool en poolhuis! Pinch me!
Eén ding stond vast toen we dit huis kochten… Bij een huis als dit, met een mega tuin, hoort gewoon een zwembad met een poolhuis. Geen discussie mogelijk. Eigenlijk wilde we hier nog even mee wachten, maar zoals al eerder vermeld als ik Ites in mijn kop heb…. dus hier zijn we dan…
De tuin is inmiddels een groot modderbad…want lotte dit is eigenlijk niet de beste periode van het jaar om je tuin te gaan verbouwen aldus de tuinman… maar je kent me inmiddels….dus ik denk dat ik verder niks uit hoef te leggen.
inmiddels een aantal weken verder, en met een hardwerkend team en mijn held Niek zijn we alweer aangekomen bij de opbouwende fase
De eerste muren staan en ik kan niet uitleggen hoe cool dit voelt… Ik deel mijn inspiratie en de schetsen met jullie, want dit is echt een droomproject. En ja, ik loop nu al rond met een denkbeeldige cocktail in mijn poolhouse to be… Laat de zomer maar komen!
De Audrey Scarf van BYLOTTE studios is niet zomaar een scarf. She’s a mindset.
Vernoemd naar the one and only Audrey Hepburn. Met haar navy monogramprint, striking red details en luxueuze stof draag je haar hoe jij wilt.. Nonchalant geknoopt, over je schouders met de Kate Blazer, of speels in je haar voor een unexpected twist.
Maar Audrey is meer dan stijl. Ze staat voor kracht. Voor doorzetten.
"Don't fake it until you make it. Face it until you make it. Get up. Work hard. Fail. Stand back up."
The Audrey effect. Different ways to wear our most loved Audrey scarf, soon in-store pre-order now!
Ik heb iets super lekkers voor jullie! Deze goedgevulde groentepannenkoek is allesbehalve saai. Knapperige veggies, gesmolten kaas en die spicy crispy chili oil on top? Say no more.. Geïnspireerd door @foodbyla, want goed eten moet je delen… Perfect als snelle lunch of easy dinner maar vooral heel erg lekker!
Wat heb je nodig:
🥕300 gr volkoren spelt meel of een andere meel naar keuze
🥕2 eieren
🥕2 geraspte bospeentjes
🥕1 Paprika
🥕4 stengels bosui
🥕150 gr geraspte kaas naar keuze
🥕500 ml melk
🥕Knoflookpoeder, uienpoeder, zout
Voor de garnering:
🥕Rode bieten geiten spread
🥕halve avocado
🥕Burrata
🥕Tomaatjes
🥕Pijnboompitten
🥕Crispy chilli oil
🥕Rucola
Zo maak je het beslag:
Rasp de wortel en snijd de paprika in dunne reepjes. Snijd de bosui in fijne ringetjes.
Doe het meel in een ruime kom en voeg de eieren toe.
Voeg de kruiden en melk toe en mix met een garde of handmixer tot een glad beslag.
Meng vervolgens de geraspte groenten en kaas door het beslag.
Zo bak je de pannenkoeken:
Verhit een pannenkoekenpan en vet deze in met een beetje boter of olie.
Schep met een grote soeplepel wat beslag in de pan.
Leg een deksel op de pan en bak tot de bovenkant droog is.
Keer de pannenkoek om en bak de andere kant goudbruin.
Herhaal tot al het beslag op is. Dit recept levert ongeveer 7 pannenkoeken op, afhankelijk van de dikte.
Toppings:
Smeer een laagje rode bieten-geitenkaas spread of hummus op de pannenkoek.
Voeg een handje rucola, plakjes avocado en een stukje burrata toe.
Garneer met tomaatjes, pijnboompitten, bosui en een drizzle crispy chili oil.
ENJOY!!
Mijn dikke vette ERROR van deze week.. Ik ga op skivakantie en neem mee…
Skivakantie en inpakken… Beide in eerste instantie niet mijn favo bezigheden! Dat eerste begint te komen, maar dat inpakken… Sowieso, inpakken, Familie Flodder is er niks bij en iedereen is altijd alles kwijt… Zo heb ik gisteren minimaal een uur met twee man sterk mijn fantastische Oakley ski-zonnebrillen gezocht… zonder resultaat…
Maar dan kom je bij die kinderen op de kamer en trek je de kasten open… Lichtelijke paniek slaat dan over me heen, omdat blijkt dat ze in de afgelopen week binnen no time al hun mooi gestreken kleertjes eruit hebben gerukt om achterin iets te pakken en het vervolgens er weer terug in te proppen, kleding vol vlekken erbij te duwen… Ik dus totaal gefrustreerd die kasten herorganiseren en er dan ook nog achter komen dat er essentiële items missen waar waarschijnlijk vriendjes en vriendinnetjes nu in rondparaderen…
En ik weet het, het zijn maar kinderen, maar mijn stoppen slaan dan lichtelijk door. Ik vind ze ondankbaar en word op zijn zachtst gezegd lichtelijk geïrriteerd… Nou ja, gefrustreerd vooral, omdat ik iets voor ogen had wat ze mee moesten nemen en datgene is er dan niet of ligt goor in de kast en moet dus nog gewassen en gestreken worden. Ik moet nog twee dagen vol gas werken en heb daar dus g.dverdomme geen tijd voor… (schreeuw ik door het huis).
Er gaat serieus even door mijn gedachten of hier wellicht een bepaalde inpakservice voor zou bestaan en hoe Kim Kardashian dit doet, want je wil toch weten wat je meeneemt en waar je zin in hebt… Maar goed, niet te lang in die gedachten blijven hangen, want mocht het bestaan, dan is het echt een dikke vette illusie en een redelijke verwende-nesten-gedachte… #backtoreality
Dit gebeurt dan ook allemaal om 20:45, als de kinderen eigenlijk naar bed moeten, maar ze nog even op mochten blijven omdat de vakantie bijna begint, en ik die vibe dus volledig heb verpest…
Op dat moment lukt het me ook niet om daaruit te stappen, en heel eerlijk, het is niet heel leuk, maar het creëert wel het gewenste resultaat, want iedereen ruimt op… Dus dat is in ieder geval gelukt…
Ik roep ook nog dat ik deze vakantie oversla omdat ik het niet red… Een schreeuw om aandacht die door niemand serieus wordt genomen, want ze weten toch wel dat we gaan…
Lucy en Harvey druipen af en gaan van ellende uit zichzelf naar bed en Niek houdt zijn mond en begint ineens hele andere dingen op te ruimen die helemaal niet aan de orde zijn op dat moment, waardoor een soort van damage control ontstaat met precies het ongewenste resultaat… Want Jesus, Niek… dat is wel het laatste waar nu de prioriteit ligt… Wat jij moet doen, Niek, is op zoek gaan naar iemand in huis die kookt, strijkt en opruimt, want jullie doen het met zijn allen NIET… zijn dan de laatste woorden die mijn mond verlaten.
Als alles goed en wel aan kant is, de kids in bed liggen… Harvey van boven roept: “Welterusten mammie… love uuuuu,” ik nog een keer naar Lucy loop om haar toch maar welterusten te wensen en het toch niet kan laten te zeggen dat ze zuiniger op haar spullen moet zijn, ga ik in bed liggen… kapot en balend van dat laatste stukje van de dag…
Want ergens heb ik natuurlijk gelijk, want mama’s hebben sowieso altijd gelijk, maar had dat nou niet anders gekund, op een vriendelijkere manier? Was de boodschap dan misschien beter aangekomen? En wat zouden ze denken allemaal?
“Ohhh, heb je haar weer… partystress en het bekende wervelwindsyndroom… Misschien die tijd van de maand? Uit de buurt blijven, niet op ingaan, gaat vanzelf weer over, meebuigen en vooral niet te veel zeggen…”
Ik kom er eerlijk voor uit omdat ik dus ergens hoop dat er meerdere moeders zo zijn… Ik trek het soms gewoon niet, en ik kan niet tegen rommel… en vooral niet op bepaalde dagen. Mijn hoofd is al zo rommelig, mijn huis moet netjes zijn, en op vakantie gaan is leuk, maar dat inpakken…
En als ik dit dan teruglees, denk ik aan de mensen die hier iets van vinden, want ja, wat een world problems… Maar het is toch fijn om af en toe het feest der herkenning terug te lezen? En wellicht kunnen we dan op dit soort momenten hard wegrennen, de buurtkroeg opzoeken en gezamenlijk een glas wijn inschenken, wellicht stiekem een sigaretje opsteken en loslaten… Dat is voor iedereen beter.
De volgende dag biedt ik zoals altijd mijn excuses aan zowel Niek als de kidsss…..
Deze podcast van Chantal & Tina snapt mij helemaal!
Op veler verzoek sluit ik deze Substack lekker luchtig af met mijn make-up routine… Van 'Net Wakker' naar 'Netjes” in 5 minuten 😅
Have a good one… En ik hoor graag wat jullie van deze Substack vinden. Wil je niets missen van RUNWAY by Lotte? Upgrade dan nu naar een paid account.
Oogcréme: Mantle - The eye de-puffer
Concealer: Laura Mercier - Real flawless - 2W1
Oogschaduw #1: Laura Mercier - Caviar stick eye shadow - Burnished bronze
Oogschaduw #2: Laura Mercier - Caviar stick eye shadow - Wild rose
Bronzer: Westman Atelier - Liquid super loaded drops - Peau de soleil
Highlight: Lit up highlight stick - Brûlée
Mascara: Westman Atelier - Eye want you mascara le brun clean - Chocolate terracotta
Heel herkenbaar Lotte 😂
Heerlijk oprecht 🤍🤍🤍